kinda summary

 Serwus!

Korzystając z mojego drugiego-z-dwóch-half-day z okazji święta indyka, otrzepuję z kurzu, odświeżam i poleruję mojego biednego, porządnie zapyziałego blogspota. Przede wszystkim przepraszam za długą jak noc polarna nieobecność na blogu, który leżał w ciemnej szufladzie przez symboliczne sto dwadzieścia trzy lata. Na szczęście wracam, by tchnąć w niego nowe życie i czar, jak Piłsudski w 1918 w naszą ojczyznę. Iście biało-czerwone porównanie. Jako, że wszystko w głowie przemieszało mi się siedmiokrotnie, nie potrafię złożyć zgrabnej, chronologicznej notki, a więc wypiszę wydarzenia od myślników.

- 'BIAŁY MICHAEL JORDAN'- co się tyczy kosza, mam bardzo mieszane odczucia. Dzień w dzień, noc w noc, zastanawiam się, czy chcę to robić, czy może jednak nie, a może tak, ale jednak niekoniecznie. Ludzie raczej mi to- o dziwo- odradzają- cóż, będąc managerem nie możesz być jednocześnie tak naprawdę pełnoprawnym członkiem drużyny, więc nie wiem, czy to gra warta świeczki, zważywszy, że treningi są głównie o 17, więc muszę truć dupę wybranemu członkowi rodzinki, prosząc się o podwózkę. Tylko międzyświąteczny trip do Disneylandu działa jak afrodyzjak. : |

- 'NIE DLA PSA KIEŁBASA'- w niedzielę moi beloved host rodzice wylatują na Anguillę, a jako, że nie spodziewali się gościa w domu, na nieszczęśnie nie zaplanowali wycieczki uwzględniając w niej bonus w postaci polskiej reprezentantki. Ale nie nie nie, imprez nie będzie, bo zostaje z nami GOSPOSIA. Tak, też w to nie wierzę. Chociaż nasza gosposia ma na imię Amber i jest dalej w college'u... C:

- 'STREETS OF PHILADELPHIA'- nocą to najczadowsze miasto świata. Wybraliśmy się tam w odwiedziny do znajomych, i choć same spotkanie dupy nie urywało, ja po prostu uwielbiam przebywać w Filadelfii, nawet jeśli podziwiam ją zza szyby Hyundaia. To totalnie wyjątkowe miasto i mnie ujęło bardziej, niż przereklamowane NYC. Jest klimatyczne, ceglaste, surowe i zimne, jednocześnie takie... jakby artystyczne, niedostępne, wypełnione po brzegi jednostkami i indywidualistami. Został mi jeszcze Pittsburgh.

- 'SHOPPING SPREE'- generalnie odkąd mieszkam rzut beretem od King of Prussia, to jest PRZEOGROMNEGO centrum handlowego, bywamy tam średnio... ciągle. D: Nie muszę mówić, gdzie będę znajdować się w hebanowy piąteczek?

- 'MASTER CHEF'- ugotowałam... pierogi... jestem... z... siebie... dumna. Była to najbardziej karkołomna i brudna (i to nawet nie przenośnie) robota w moim życiu, taplałam się w klejącym cieście przez okrągłą godzinę, wciąż z dumą w głosie zapewniając, że mam wszystko pod kontrolą. Trochę pochrzaniłam przepis (właściwie to nie ja, co nie mami?), ale koniec końców zjedli. I nawet uszy im się zatrzęsły! Jutro od samego rana pieczemy thanksgivingowy sernik. Z mamą przez skype. | :

- '42nd STREET'- czyli tegoroczny musical. Otrzymałam już wszystkie materiały potrzebne do przygotowania się. Oczywiście, jeszcze nie zaczęłam, hehe. Przesłuchania startują się 16 grudnia. Generalnie to żałuję, że zrezygnowałam z baletu właśnie wtedy, gdy zaczęliśmy się uczyć stepu, bo cholernie by to zaprocentowało w chwili obecnej. Piosenki mam zamiar nauczyć się w przyszłym tygodniu, z moją osobistą tutorką, Michelle. Z tego miejsca buźka.

- 'THE BULL IN THE CHINA SHOP'- czyli fall play wystawiane w naszej szkole. Jedno z najlepszych przedstawień W OGÓLE jakie widziałam w życiu. Cudowna obsada, fajna fabuła, przepiękne stroje, profesjonalizm, fachowość, precyzja. Dziękuję, postoję.

- 'NISKOGÓRSKIE ATRAKCJE'- Nanciann i Steve mają drugą rezydencję na samej górze stanu Pennsylvania, przy granicy z Nowym Jorkiem (Pocono). Dom znajduje się w samym sercu lasu, jest totalnie bajeczny, cały w drewnie i cegle. Tam spędzają część swoich weekendów, tam też spędzaliśmy ostatni. Dniami spacerowaliśmy po borze z blond psiną, wieczorami piliśmy gorącą czekoladę, wygrzewając się przy kominku. Żyć, nie umierać.

- 'UGOTUJ MI BIGOS, NIECH WSZYSCY TO WIDZĄ'- w wyżej wspomnianych górach wybraliśmy się do lokalu rozrywkowego aka restauracji japońskiej. Generalnie było to rozwiązane w sposób następujący: sadzali cię przy stoliku z randomowymi ludźmi (bo dla piątki nie opłaca się organizować szoł), przychodził kucharz i zaczynał swoje czary mary, szasty prasty, akrobacje i triki. Ogień buchał na naszych stołach (a raczej jednym wspólnym), a ucieszony Azjata (który wyglądał jak w transie) nieomal porozbijał jaja na naszych łbach. Podpalał różnorakie przybory kuchenne wszelkich rozmiarów, a my mieliśmy je zdmuchiwać z użyciem całej potęgi i pojemności płuc. I wygrałam, hehe, ćwiczymy przeponę, nie ma zmiłuj. Później ziomek podrzucał brokuły, a my musieliśmy łapać je otworami gębowymi. Albo czymkolwiek, byle bez użycia dłoni. I znów wygrałam. Głupi ma szczęście, nie? W nagrodę nie musiałam płacić za szamę (jakby to robiło mi jakąś różnicę), a śmieszny Chińczyk ukłonił mi się w geście respektu. Lokal to rozrywka PIERWSZOrzędna, żarełko- co najwyżej szóstorzędne.

- 'KOKO KOKO EURO SPOKO'- pewnego razu zostałam w szkole zgarnięta przez bibliotekarkę, która poprosiła mnie, o przyczłapanie się do jej samotni po lekcjach. Bez problemu się zgodziłam, bo skrycie wielbię tę kobietę, okazało się zaś, że chciała mnie komuś przedstawić. Przez "komuś" rozumiem jedną z pań woźnych, która jest imigrantką z Ukrainy i biegle posługuje się piękną polszczyzną. Zaczęłyśmy od razu nawijać jak najlepsze kumpele, pół po polsku, pół po angielsku, a ludzie wokół patrzyli się na nas z otwartymi paszczami. W końcu nieczęsto jest się świadkiem rozkwitania międzynarodowej przyjaźni, zwłaszcza, gdy żadna ze stron nie jest przedstawicielem danego kraju. (: Teraz gdy tylko zmęczy mnie inglisz, mogę przetransportować się po biblioteki i nieco odetchnąć, co rzecz jasna nie oznacza, że będę tam bezustannym gościem (nie chcemy zaszkodzić mojemu stuprocentowemu lingwistycznemu rozwojowi. D:).

- 'POZNAJ MOJE RODZEŃSTWO'- w piątek do domu dotarł Scott, pokonując 9.5-godzinną drogę z Ohio, dziś oczekujemy Alexandry. O ile o pierwszym z nich mogę powiedzieć tyle, że jest sympatyczny i wciska "like" co półtora słowa, o drugiej mam nadzieję móc powiedzieć więcej, hehe. COŚ NA PLUS. Matt i Scott prowadzą ostatnio jakieś śmieszne mini wojny domowe, więc mam dostarczoną sporą dozę rozrywki.

/ Przygotowania do Thanksgiving ruszyły pełną parą, także noteczka naskrobana została dosłownie na kolanie + nie mam jak aktualnie powstawiać zdjęć, NIE BIJCIE! Postaram się was już tak brzydko nie zaniedbywać, drodzy czytający. Myślami ściskam tak serdecznie i mocno, że wasze gały wystają prawdopodobnie na długość co najmniej dwóch centymetrów. <3

Dzięki, że komuś w ogóle chce się to czytać. Amen.